اجتماعی

آورده اند که در مجلس شیخ ابوالحسن خرقانی سخن از کرامت می رفت

و هر يک از حاضران چيزی می گفت.

شيخ گفت: کرامت چيزی جز «خدمت خلق» نيست.

چنان که دو برادر بودند و مادر پيری داشتند.

يکی از آن دو پيوسته خدمت مادر می کرد

و آن ديگر به عبادت خدا مشغول می بود.

يک شب برادر عابد را در سجده ، خواب ربود.

آوازی شنيد که برادر تو را بيامرزيدند و تو را هم به او بخشيدند.

گفت: من سالها پرستش خدا کرده ام

و برادرم هميشه به خدمت مادر مشغول بوده است،

روا نيست که او را بر من رجحان نهند و مرا به او بخشند.

ندا آمد، آنچه تو کرده ای خدا از آن بی نياز است

و آنچه برادرت می کند، مادر بدان محتاج